انشا با رعایت مراحل نوشتاری با موضوع توصیف شخصیت

مقدمه:شخصیت ظاهری هر کس، ترسیم گر شخصیت باطنی اوست. آدمی که به ظاهر و آراستگی خود اهمیت دهد، به دنبال آن موثر از آن در زندگی و با اطراف خود نیز همانگونه برخورد می کند. بنابراین هر کس آینه ی وجودی اوست که دیگران از طریق آن می توانند به شناخت او دست یابند.

تنه انشاء: زنگ انشاء بود، موضوع انشاء را معلم به تصویر کشیدن یکی از عزیزان یا اطرافیانمان معرفی کرد، در آن لحظه هر یک از هم کلاسی ها با شور و هیجان فراوان نام کسی را می آورند که به توصیف او بپردازند، یکی گفت: پدر، یکی گفت: برادر، یکی معلم و دیگری دوست را. من در آن زمان پرت شدم در افکارم و به کنکاشت آدم های اطرافم پرداختم که چه کسی را توصیف کنم؟! و تنها یک نفر در نظرم پر رنگ تر آمد. بله! قلب تپنده ام، مادر

در ذهنم اجزای صورت مادر مجسم شد، صورتی سفید به رنگ مهتاب، چشمانی رنگی که می توان ساعت ها در امواج نگاهش غرق شد. موهایی به رنگ تلالوی خورشید که طلایی بودنش با دیگر اجزای صورتش یک قاب عکس زیبا را به رخ می کشاند. چهره اش آنقدر مهربان است که همیشه خطابش می کنم: فرشته ایی که بال هایش خداست! مخصوصا زمانی که روی سجاده با آن چادر سفید و آن تسبیح فیروزه ایی رنگش می نشیند و ذکر خدا همیشه ورد زبانش است. پدرم همیشه می گوید: مادرت کوه صبر و استقامت است، قلب تپنده ی خانه یعنی مادرت، وقتی که به خانه می رسی و مشامت را بوی عطر غذا و پاکیزگی نوازش می کند، جای خوش رنگ و خوش عطرش که آدمی را به وجد می آورد، صدای موسیقی اصیل که آدمی را به خلسه می کشاند، همه از او یک مادر نمونه ساخته است که روزی هزار بار به وجودش افتخار می کنم. مادرم۶۱ سال سن دارد. اما زمانی که حرف از خرید می شود به مانند نوجوانی پرشور پا به پایم ذوق می کند. من هر بار با دیدن او ، پروانه ای می شوم که می خواهد ساعت ها به دورش بچرخد. به دور مادری که همچون شمع آب می شود و من، چون پروانه ای عاشق، شاهد ذوب شدنش هستم. در حالی که من را از وجودش روشن می کند که  مبادا من از تاریکی بترسم

نتیجه گیری: مادرها مثال زدنی ترین افرادی هستند که تنها حضورشان آرامش دهنده ترین مسکن دنیاست. همین که باشد کافیست. من با وجودش هم کوه را برای تکیه دادن به او در اختیار دارم؛ زیرا او تنها یار و یاوری است که همیشه و در هر شرایطی در کنارم و همراه من است.