متن نامه عاشقانه دکتر شریعتی ‌‌‌به همسرش

پوران جان عزیز مهربانِ بداخلاق خوش‌قلب «کافر غضب» «مؤمن رضا»ی بدخرج خسیس حواس پرت جمع کن جیغ بنفشی ژوکوند لبخند نه من شیر لگدزن صبور تندجوش فرشته دیو سوهان‌عمرِ تسلیت بخش دیوانه‌زنجیرِ خردمند پر«بریز و بپاش» «جمع و جوری» قایم‌کن گم‌کن پیدا‌نکن بی‌نظم دقیق صدتومان گم‌کن چهارپولی پاک‌روح پلید دهن «مرد بیرون» «زن خانه» «همسر خوب» «همدم بد» «اهورایی ذات» «اهرمنی دادِ» امیدبخش یأس آور پرحرف حرف نشنو خون‌گرمِ پرجوش و خروش یخ‌کن چون مرگ موش زودقهر زود آشتی گه بهشتی خصال و گه دوزخی روال ترش و شیرین تلخ‌انگبین جمع ضدین رفع نقیضین بدترین بد خوب‌ترین خوب «باوی نتوان زیستن» «بی وی نتوان بودن» روح مرگ دهنده مرگ روح دمنده رحمت پرزحمت رنج پر از لذت هم‌شراب هم‌شرنگِ هندوانه بدلرز اشکنه سرشکن خوش‌‌نوازش بدسرزنش جور به جورِ درهم‌برهمِ شلوغ‌پلوغ قروقاطی، عزیزی که تو را نمی‌توانم تحمل کنم و دنیا هم بدون تو تحمل‌ناپذیر است!