شعر در مورد استان فارس ، شعر کوتاه و زیبا سعدی و حافظ در مورد شیراز همگی در سایت جالب فا.امیدواریم این مطلب که حاصل تلاش تیم شعر و فرهنگ سایت است مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

شعر در مورد استان فارس

حافظ خیال رویت ما را به آرزو کُشت

مجنون به روی لیلی هر روز می کُند پُشت

خواجو خبر نداری در کوچه باغِ شیراز

با آن همه قِر و ناز دیگر نمانده یک راز

پیغام عاشقانه یک فال و صد خیالست

لیلی درون وی چَت در حال صید یار است

آن یار دلنوازت شُکریست بی شکایت

چون نکته دان نبودند بستند این حکایت

حافظ شراب شیراز مستم نمی کند باز

عقلم شده چو بَختک از سر نمی پرد باز

حافظ از آن سخاوت خاکی نمانده در کَف

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعری در مورد استان فارس

فارس را شیراز چون شیرازه است

وصف او بی حدو بی اندازه است

وصف او رامن ننام آورم

هرچه آرم باز گویم قاصرم

در غورش دیدم باد شمال

می وزد گرما شود زو پایمال

در زمستانش سراسر چون بهار

یخ نبندد خر سه روزی یا چهار

برف اگر بارد نماند هیچ گاه

فرّ خورشیدی کنند آن را تباه

چون در او سرما و گرما پانهشت

گشت مرداد و اردیبهشت

درد و رنج میرمی در او مبین

پس بگو او را بهشت دو عین

سرخ رویا زرد رو از دردو رنج

گر کسی یا شریوء نار و ترنج

باشد ارکس داغ بردل لاله است

ورکسی لب راگز و تبخاله است

نیست کس گرمانی مگر ابر بهار

ورکسی افغان کشد باشد هزار

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد همسایه ، حق همسایه و همسایه خوب و بد

شعر کوتاه در مورد استان فارس

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره استان فارس

نَمی‌دونم چِمه امرو الِکی

امروزُم بی مث دیرو الکی

عین کفتر تو هوا پِر می‌خورم

می‌زنم پشتک و وارو الکی

صُب تُ شوم خیابونُ گِز می‌کنم

می‌کنم به زندگی خو الکی

اوی ممد وَخ بی بریم اَ اینجو اص

زیدی یالا در بریم اَ این قفس

بی بریم اصن اَ آباده کاکا

اینجو کی گفته که آباده کاکا؟

بی بریم یه جو که تو خیابوناش

آجونا عین‌هو سگ ول نباشن

تُ می‌گی سلام نگن کوفت و مرض

مث دیو قصه بد دل نباشن

بی بریم یه جو که تو باغ و دَرُش

یه کرور گرگ و اراذل نباشن

آدماش ای‌وَر اووَر صب تُ غوروب

بی‌خودی عاطل و باطل نباشن

بی بریم اصن اَ آباده کاکا

اینجو کی گفته که آباده کاکا؟

اینجو کی گفته که فرهنگی داره؟

اینجو هر چی که بوخوی بنگی داره

چِشِ آدماش به هم وا نَمی‌شه

اینجو هر چی که منه، ما نَمی‌شه

اینجو اسمُش فقط آباده و بس

باقی‌ش عین گرد و خاک باده و بس

یکی گشنه اُفتیده تو جوق اُو

یکی آم خود کُمِ سیر می‌بینه خُو

مردا اَ زور خماری کج می‌شن

زنا توی مسجدا فلج می‌شن

تاکسیاش عین‌هو برج زهر مار

کاسباش انگاری چپّیده تو غار

بی بریم اصن اَ آباده کاکا

اینجو کی گفته که آباده کاکا؟

اینجو کی گفته که اهل هنرن؟

نَمی‌بینی همو دارن می‌درن؟

اَ ای فِلکه تُ او فلکه جوونا

را می‌رن شیشه و افیون می‌خرن

توی باغ ملی و پارک و سرِ تُل

نَمی‌بینی تو دیگه یه شاخه گل

گُلا پوسیدن و ریختن روی خاک

جوونا عین گُلا رفته به فاک

بی بریم اصن اَ آباده کاکا

اینجو کی گفته که آباده کاکا؟

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد ریاکاری ، ریاکار و شعر طنز و کوتاه حافظ در مورد ریاکاران

شعری درباره استان فارس

سلام ای مرودشت ای زادگاهم

سلام  ای  قبله ام  ، ای  بارگاهم

سلامِ  من  به  تک تک مردمانت

به دشت  و کوه  و صحرا ، آسمانت

به تاریخ  پُر  از فخر و غرورت

تمام     مردمان    با    شعورت

من از قلب توام شاداب و مستم

خراب  خاطرات  با   تو  هستم

خراب       ساکنان       کارخانه

خیابان های  پر  عطر  و  ترانه

سلامی   می کنم   بر   مِهرگانت

به  حافظ  ،  بیست متری  و  ژیانت

خیابان    گلستان    و   رسالت

تمام    مسکن      مِهر    ولایت

به  مسجد  جامع و  به  دولت  آباد

فدای مردم خون گرم   و  دلشاد

به فرهنگ   و  اَمیرآباد   و  چمران

هِلال  احمر   ،  صَدوقی های  خندان

به  کاووسی   ،  به قنادی  رحیمی

یکایک    شهر وندانِ    صمیمی

معلّم  ،  طالقانی  ،  ثبتِ احوال

صفای  شصت  متری های  باحال

به سهل آباد  و  مِهرآباد  و  انصار

علی آباد    و    میدان  تَره  بار

به  اهل  چوب سیم  و  روزگارت

به   مهدیه    همه    گوشه کنارت

اهالی    کارگر  ،    مختار     آباد

به  شاهد    تا   خودِ  فرهنگ و ارشاد

به  کوی   مییرزا خانی  ،   ابوذر

فدای   خاک   تو   هستم   سراسر

اگر  شاعر  شدم   با  عشق  و  شورم

تو  هستی   مایه ی   فخر  و   غرورم

الهی     مردمانت     شاد   باشد

تمام      وسعتت     آباد    باشد

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد گیلان ، گیلانی و رشت و شهر و استان گیلان و دختر گیلکی

شعر کوتاه درباره ی استان فارس

ز کازرون نروم گر برآید از دستم

که من فریفته صبح کازرون استم

من از هوای فرح‌بخش صبح شهر شما

چو مرد باده زده، دل نشاط و سرمستم

تبسم شفق کازرون چه خوش باشد

به چون منی که به لبخند یار دل بستم

سپیده چون که دمید و نسیم صبح وزید

مرا بپای، که من مست رفته از دستم

تو سیمگون شفق کازرون اگر بینی

شوی گواه که من وصف آن نیارستم

در این سفر، من دلداده چون دگر یاران

به مهر مردم این شهر، دل بپیوستم

چنان ز شهر شما لطف دیده‌ام و صفا

که تا ابد دل شیدا به مهر آن بستم

من از دیار شما می‌روم به پای مجاز

چرا که من به حقیقت نمی‌توانستم

شعر از محمد بحرانی

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره ی استان فارس

خوشا سپیده دمی باشد آنکه بینم باز

رسیده بر سر الله اکبر شیراز

بدیده بار دگر آن بهشت روی زمین

که بار ایمنی آرد نه جور قحط و نیاز

نه لایق ظلماتست بالله این اقلیم

که تختگاه سلیمان بدست و حضرت راز

هزار پیر و ولی بیش باشد اندر وی

که کعبه بر سر ایشان همی کند پرواز

به ذکر و فکر و عبادت به روح شیخ کبیر

به حق روزبهان و به حق پنج نماز

که گوش دار تو این شهر نیکمردان را

ز دست ظالم بد دین و کافر غماز

به حق کعبه و آن کس که کرد کعبه بنا

که دار مردم شیراز در تجمل و ناز

هر آن کسی که کند قصد قبه الاسلام

بریده باد سرش همچو زر و نقره به گاز

که سعدی از حق شیراز روز و شب می گفت

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد چشم زخم ، چشم بد از حافظ و سعدی و مولانا و شهریار

دانلود شعر درباره استان فارس

تو دِلُم مُنده که بی‌غصه یه روز شُو بُکُنُم

یا مِثِ خلقِ خُدا شُو کِه می‌شه خُو بُکُنُم

می‌دِرُوشُم زیرِ بارونِ غَمِت سِیلُم کُ

تا تو بُرشَنگِ چیشِت کیفِ تو اُفتُو بُکُنُم

جیگَرِت مِثل آهانَن می‌دونُم آم بَخُدا

ایقَدَر ناله بِدُم تا جیگرِت اُو بُکُنُم

نَب چِیطُو وَختی مُ مُردُم تو نَگُفتی ای کی بی

نه خودت گفتی بیمیر سیم تا مُ سیت تُو بُکُنُم

مُ سَلَلوتَرُم اِی آسمون اَی نقل ایَن

تا رو دَسِّت بِزَنُم چرخِ تو چَرخُو بُکُنُم

اُرسی کانِی دو سه سال پیشِ دِ ای حرفا نداره

چِقَه واکسِش بِزَنُم رُورُوَکِش نُو بُکُنُم

کازرون سر همه چیش دود گَزایِل نداره

کاشکه دانشکده تعطیل می‌شُ تا رُو بُکُنُم

محسن پزشکیان

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعری درباره ی استان فارس

شُنــُفتی دلُم ( شنیدی دلم )؟

بســــــوزی الهــــــی که سُـختی دلُم

نمک ســـود کــردی (۱) و پُخـتی دلُم

تو بازارِ جمعـــــــــه با یَی چیشکی(۲)

تو بـــــــردی دَ مِت گــرم، مُفـــتی دلُم (مُفتی = ارزان)

مگه پرده ی دل چـادِر مَلّــَـه (۳) بود

کــه هـــی پاره کــــردی و دُختی دلُم ( هَی= تکراری)

خــدا شاهــــده دل به دل راه داره

خواسَم(۴)من بگم دل، تــو گفتی دلُم

خاطر جمعِ شهـــری جمــاعت نشو

صَبا صُب(۵)میگن پوست کـُلفتی دلُم

شُوای(۶) سرد و تاریک و یلدان باشه

تو هیچی نگو خــوب شُنـُفـتی(۷) دلُم

پیشِ پات (۸) نیگا کن (۹) نه مثل قبــاد

با کـَلـَّــه تـــوی چـــاله بـِفــتی دلُم ( کـــلّــه = ســر)

( بِفــتی = بیفتی )

معانی واژگان:

۱-سابیدی

۲-چشمک

۳-چادر بزرگی که از قدیم وسایل مختلف رختخواب و.. در آن می گذاشته اند که شاعر دل خود را به چادر پاره تشبیه کرده است

۴-خواستم

۵-فردا صبح

۶-شب ها

۷-شنیدی

۸-جلوی پای خود را

۹-نگاه کن

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر کوتاه درباره ی استان فارس

از فرقِ سَــرُم تا چِنگ پام خدا خدا شـه

پیــرسوک فلک زدی دلم فســــا فسا شه

هر که به یَ جای بنده دلش امّا دل من

انگار کــــه همـه ی شهـــرِ فسا ارثِ بُــوآشه

گفتم کـــــــــه بـــِــرم یَ جای دِیه آخرِ پیری

گـــاس آسمون اونجــا یَ رنگ دِ یــَه باشه

گِربَـم می گیــره تا فکــــــر رفتن زده کلّم

گاس گِربه خوبه راسش بِخَی اینجا نه جاشه

شهـــــــــــر به ای گـُتـی تنگه اَدَسّ دل تنهام تخصـــــــیر دل عاشقمـــــــــه زنجـیله پاشه

گفتـــــــــن که شیراز شهر گل و بلبله، گفتم

هرجــــا لیلی نی ، مجنــونِ بیچــاره عزاشه

بِشکــــه تـبری که زد بُــنَی ســـــروِ دریمی

یـَی عالمه تاریخ زیرِ گِل خُفتــــــه به پاشه

گفتن که قبــــــــاد هیچی نگو ،هیچی نگفتم

هـــر چی می شنفین بُنگ ِدِله که بَل وَلاشه

جستحو کنید در سایت : اشعار فرخ سیستانی ، دیوان و گزیده اشعار به همراه بهترین شعرهای فرخی سیستانی

شعر درباره ادبیات بومی استان فارس

حَضَرات کازرونی بِیلیم گِلِه پیش هم نَکنیم

دِ بَسَن یکی وُ دوتُ کَمُ و بیش هم نکُنیم

هَمَمو قُومُ خویشیم همسادهِ‌ی چیش تو چیشیم

قوز نَشیم اِنگا خوروس  سِیلِ تو چیش هم نکُنیم

صب تا شوم مُنگِه اَ جون همدیگه سَر هیچ نَدیم

وا ای مِقراضِ زبون هَمزُ تیلیش هم نکنیم

تَش تو قبرِش بیا دَر اوک می‌پاشه تُخم نِفاق

ما که وا هَمدِه کاکویم آخونِ خویش هم نکنیم

اَی میخُوین اهلِ زمون خنده اَ ریشمو نَکُنَن

ایقَدَر پُی  سر هم خنده اَ ریش هم نکنیم

همه بَلگِ یه درختیم تو یه خاکَن ریشَمو

ایقدر خارِ شماتَت اَ تو چیش هم نکنیم

مِثِ کُه یکی باشیم تا دَم کُهشور نَریم

شون اَ شون هَمدِه بیدیم پخشُ پیلیش هم نکنیم

بالُو وُ دومَن وُ چابی یِه وَجَب خاکِ خُدان

چیشُ هَم چیشی اَ قُوم ُوُ دون خویش هم نکنیم

هیش‌کِه غم ما نداره خودمو غم هم بُخُوریم

تو یه کُورِه‌ی می زنیم چِنگ دِ کیش هَم نکنیم

شعر از محسن پزشکیان

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر استان فارس

شهر داراب صفایی دارد

چه نکو آب و هوایی دار

مردمانش همه با مهر و وفا

شهرت روز فزایی دارد

هر طرف چشمه آبی جاری

همچو آیینه جلایی دارد

نغمه قمری و آواز هزار

غلغل و شور و نوایی دارد

دشت و صحرا همه چون مخمل سبز

به برش سبز قبایی دارد

هست هر گوشه ی آن باغ گلی

چه محیطی، چه فضایی دارد

شهر، دارای کهن تاریخ است

چه سرافراز بقایی دارد

“آزما” شاعر خوش ذوق آنجاست

خوش بحالش که چه جایی دارد

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر زیبای استان فارس

رفتم از خطه شیراز و به جان در خطرم

وه کزین رفتن ناچار چه خونین جگرم

میروم دست زنان بر سر و پای اندر گل

زین سفر تا چه شود حال و چه آید به سرم

گاه چون بلبل شوریده درآیم به خروش

گاه چون غنچه دلتنگ گریبان بدرم

من از این شهر اگر برشکنم در شکنم

من از این کوی اگر برگذرم درگذرم

بی خود و بی دل و بی یار برون از شیراز

«میروم وز سر حسرت به قفا مینگرم »

قوت دست ندارم چو عنان میگیرم

«خبر از پای ندارم که زمین می سپرم »

این چنین زار که امروز منم در غم عشق

قول ناصح نکند چاره و پند پدرم

ای عبید این سفری نیست که من میخواهم

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر استان فارسی

میگن که وین قشنگه، این شهر ماها نیست

من جهرمیم ، هیچ جا مِثِ جهرم ما نیس

یک ذرّه گِلِش من نمیدم اَ صد اروپا

در فرنگیا هر چی باشه ، مهر و صفا نیس

عطر کوچه های جهرم ما مثل بهشته

اینجا از او عطرا ، از او باغا وگُلا نیس

پاکیّ وصفا مَل میزنه تو شهر جهرم

اینجا همه خوشگلَن، اما توشون حیا نیس

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره ی استان فارس

روی خوش و آواز خوش دارند هر یک لذتی

بنگر که لذت چون بود محبوب خوش آواز را

چشمان ترک و ابروان جان را به ناوک می زنند

یا رب که دادست این کمان آن ترک تیرانداز را

شور غم عشقش چنین حیفست پنهان داشتن

در گوش نی رمزی بگو تا برکشد آواز را

شیراز پرغوغا شدست از فتنه چشم خوشت

ترسم که آشوب خوشت برهم زند شیراز را