مقدمه:نوروز همان روز نو است یعنی سالی نو به همراه تقدیری نو که می توان خود انسان آن را با نیک پنداری و درست کاری و پاک دلی آن را رقم زند و با خصوصیات ذکر شده سال خود را تبدیل به تقدیری نو و جدید سازد تا به دنبال آن دنیا در خوبی هایش را به رویت بازکند و همچون بهار نوروزی زندگیت را بهاری کند.

متن انشاء: نوروز عید باستانی ما مردم ایران زمین است که از سالیان دور تا کنون مردم هر ساله پیرو آیین و رسوم گذشتگان آن را ادامه می دهند و به فرزندان خود نیز اصول و رسوم آن را می آموزند. رسوم قبل از نوروز چهارشنبه سوری و خانه تکانی است که چهارشنبه سوری با این طرز فکر که با پریدن از روی آتش زردی صورت می رود و سرخی و زیبایی آتش به انسان منتقل می شود و انسان از مریضی در سال آتی دور می ماند و خانه تکانی نشان از پاکیزه بودن و آراستگی همیشگی است تا با آمدن سال نو و بهار زیبا خانه ها نیز نو و زیبا شوند و علاوه بر آن دل ها نیز از کینه و دشمنی دور شوند و مهر و محبت مانند سال نو جایگزین آن ها شوند و برای نوروز سفره ی هفت سین می چینند که هر کدام از سین های سفره نمادی کهن و داستانی پر معنا در میان خود نهفته است که توصیفی مختصر از آن ها گفته می شود. سیب نشانه سلامتی، سیر نگهبان سفره جلوگیری از ورود انرژی منفی،سماق نشانه ی طلوع دوباره در زندگی، سبزه نشانه ی سرسبزی و دل شادی،سمبل به شکرانه ی آب، تخم مرغ نماد نطفه و باروری، سنجد نشانه محبت و نوع دوستی، سرکه نماد صبر و بردباری و سکه نشانه ی ثروت و سمنو که نشانه ی شیرینی و برکت سفره است. علاوه براین سین ها وسایل جانبی دیگری را نیز به صورت دلخواه می توان گذاشت که خود آن ها نیز دارای نشانه ی خاصی می باشند مثل گذاشتن گندم و برنج که نشانه ی برکت و رزق و روزی می باشد و یا گذاشتن یک کتاب که به آن اعتقاد دارید مثل قرآن و آینه گذاشتن روی سفره که به مفهوم اینکه آیا در لحظه ی تحویل سال جرات نگاه کردن به خود را در سالی که گذشت دارید یا خیر! و شمع که نماد روشنایی است و ماهی های گلی که نماد سر زندگی و محبت به حیوانات است که درست آن این است که بعد از آن ماهی را به رودخانه بازگردانید تا عمر طولانی تری داشته باشند. و زندگی دوباره ای به او ببخشید. و روز۱۳ فروردین که روز طبیعت روز خود را در طبیعت می گذرانند و مراقب طبیعت و زیبایی های آن هستند تا که مبادا طبیعت آسیبی ببیند و در نهایت سبزه ها را گره می زنند و به رودخانه یا آب روان می سپارند،  با آرزوی که قبل از گره زدن در دل گفته ایم منتظر برآورده شدن آن بمانیم.

نتیجه گیری:انسان از اصالت و فرهنگ خود ریشه می گیرد و با ریشه ی آن تبدیل به درختی تنومند می شود بنابراین ما همیشه باید اصالت خود را حفظ کنیم و رسومات نیک خود را به نیکی و درست ادا کنیم.