گسترش شعرگردانی ایستاده ام،ایستاده ای،ایستاده ایم،جنگلیم

ایستاده ام ایستاده ای ایستاده ایم جنگلیم تن به صندلی شدن نمی دهیم

مقدمه:انسان ها در زندگی سختی های متعددی را پشت سر می گذارند و باید برای این مسیر سخت استقامت و جنگیدن را بیاموزند تا پیروز از میدان بیرون روند.

تنه ی انشاء:سربازان ایستاده زیادی را دیده ایم که شب های زیادی را تا صبح پاسبانی داده اند،جنگیده اند و از فرط خستگی،خوابیده اند اما ایستاده اند و پایشان نلغزیده است. دنیا و جهانیان جنگ های بی شماری را به چشم دیده اند،اما سرلوحه ی همه ی جنگ ها ایستادگی در مقابل ظلم و جلوگیری از دستبرد و غارت دشمنان بوده است. خون های زیادی ریخته شده است.

اما تمام تلاش آن ها بر این پایه استوار بوده است که ناموسشان در آسایش،کودکانشان سربلند و سرزمینشان آباد باشد.  کوشیده اند از همان ابتدا به کودکانشان بیاموزند،همچون نهالی باشند که ریشه می دواند در خاک و بال و پر می گستراند،با بن و ریشه ی قوی،مستحکم و راسخ باشند و با هر بادی نلرزند و هر برفی آن ها را نلغزاند.

ظلم همیشه بوده است. همه جا بیداد می کند و داد عده ایی را به گوش فلک می رساند اما مهم این است اگر ریسمان کشیده می شود،حتی اگر به مو برسد،پاره نشود!

بیاییم این حرف را سرمشق مسیر زندگیمان قرار دهیم که ما همیشه و همه جا می ایستیم. که اگر بیفتیم سرگذشتمان همچون درختی خواهد شد که عظمتش با صندلی شدن فروکش می یابد.

نتیجه گیری:ایستادگی را فریاد نزنیم،دیکته کنیم!آنقدر زیاد تا به ابد آن را در ذهن و زندگی خود حک کنیم.

گسترش شعرگردانی ایستاده ام،ایستاده ای،ایستاده ایم،جنگلیم