شعر در مورد همدان

با مجموعه شعر در مورد همدان ، اشعاری زیبا در مورد ادبیات بومی همدان ، زیباترین شعر در وصف شهر همدان در سایت جالب فا همراه باشید

اشعار همدان

آمد آن شاهد دل برده و جان بازآورد

جانم از نو به تن آن جان جهان بازآورد

اشک غم پاک کن ای دیده که در جوی شباب

آب رفته است که آن سرو روان بازآورد

نوجوانی که غم دوری او پیرم کرد

باز پیرانه سرم بخت جوان بازآورد

گل به تاراج خزان رفت و بهارش از نو

تاج سر کرد و علیرغم خزان بازآورد

پرئی را که به صد آینه افسون نشدی

دل دیوانه به فریاد و فغان بازآورد

دست عهدی که زدش بر در دل قفل وفا

درج عفت به همان مهر و نشان بازآورد

تیر صیاد خطا رفت و ز دیوان قضا

پیک راز آمد و طغرای امان بازآورد

شهریارا ز خراسان به ری آوردش باز

آن خدائی که هم او از همدان بازآورد

مسافر همدان

مسافری که به رخ اشک حسرتم بدواند

دلم تحمل بار فراق او نتواند

در آتشم بنشاند چو باکسان بنشیند

کنار من ننشیند که آتشم بنشاند

چه جوی خون که براند ز دیده دل شدگان را

چو ماه نوسفر من سمند ناز براند

به ماه من که رساند پیام من که ز هجران

به لب رسیده مرا جان خودی به من برساند

بسوز سینه من بین که ساز قافیه پرداز

نوای نای گرهگیر دل شکسته نخواند

چه نالی ای دل خونین که آن شکوفه خندان

زبان مرغ حزین شکسته بال نداند

دلم به سینه زند پر بدان هوا که نگارین

کتابتی بنوسید کبوتری بپراند

من آفتاب ولا جز غمام هیچ ندانم

مهی که خود همه دان است باید این همه داند

بهر چمن که رسیدی بگو به ابر بهاری

که پیش پای تو اشگی بیاد من بفشاند

به وصل اگر نرهم شهریار از غم هجران

کجاست مرگ که ما را ز زندگی برهاند

آخه شی شد که شدم عاشق و بیمار، ننه؟

پَ چا اِفتاد به دلُم کشمکشِ یار، ننه؟

شِوا هیش خو نِدارم نیمیِلَم مِجه رو هم

دو تا چشمای مَ میپا در و دیوار، ننه

شعر در وصف همدان

چُتِلی مَ می نیشم تا بیوینم یار میا؟

یار کُپُّل مُپُلُم وا ننه گلنار میا؟

اُ که رفته بخِره وسمه اَ بازار میا؟

سِرِ راش مَ می نیشم تا به شوِ تار ننه

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

می شه یی شو بیایه روی گُلارام بینیشه؟

می شه یی شو پَلو مَ اُنی که ماخام بینیشه؟

مثه شو پره بشه ساکت و آرام بینیشه

آخه ایجوری میشه بختِ مَ بیدار ننه

می شه یی دفه خدا، یار وا چشمای سیا

گرد وا گردی بشه به مِنه بیچاره بپا؟

شی میگم مَ؟ نیمی دانم! مَ کوجا و اُ کوجا؟

یارِ مَ کی میشه پَ یارِ بِفادار ننه؟

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

میان محله مان شمّ و چراغه ننه جان

یارِ مَ یار که نیسِش سمبل باغه ننه جان

لواش قیطانیه و ریزه دماغه ننه جان

عیبش اینه که وا مَ میره کلنجار، ننه!

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

ساکت! ا َسا بگو وا یار که: دیوانه منم

عاشقم عاشقِ دیمت، تو میدانی و ننم

هر چی کردم ندانستم مَ ازت دل بکنم

عاشقی ام بیوینا! داده دِسُم کار ننه

شعر ادبیات بومی همدان

خلاصه بگم همچی اینجا به میدان ختم میشه

هر جا بری بازم سر از میدان در میاری.

خلاصه همدان شهر منه

یه تومن ،یه تومنه.

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

راه همدان بدیده پویی

هذا البلد امینش گویی

خضرش مثال کعبه دانی

اروندش ابوقیس خوانی

کوهی حجرش جواهر پاک

میخ زمین و ستون افلاک

کار همدان چه دست بالاست

کاروند قرارگاه عنقاست