شعر در مورد لار ، شعر در مورد شهرستان لار استان فارس و خروس لاری همگی در سایت جالب فا.امیدواریم این مطلب که حاصل تلاش تیم شعر و فرهنگ سایت است مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

شعر در مورد لارستان

به خور و کوره و ده فیش و جویم و دشتی // به نیمه و سه نخود، کاسه دار لارستان
به بیرم و گله دار و به کاریان و اوز // به دشت های پر از لاله زار لارستان
به کهنه و ارد و هود و دیده بان و گراش // به اشکنان و اسیر از دیار لارستان
(دلُم شَوی چنخیدوو اَ لار واگردم // اوچِم اَ خنج و اناغ و گلار لارستان)
اگر که نام دیاری شده فراموشم // نگیر خرده به این دوستدار لارستان
سلام بر یل نامی که بود گرگین نام // همو که سلسله اش افتخار لارستان
درود من به بلندای اژدها پیکر // به قیصریه که بد یادگار لارستان
به هم گره زده ما را زبان مشترکی // که هست موجب مجد و وقار لارستان
میان شیعه و سنی قرابتی است عجیب // به لطف سید و الاتبار لارستان
درستکار و امین است مرد خطه لارستان // نجابت زن او اعتبار لارستان
چرا به کشور غربت نشسته ای جانا // بیا که بی تو زمین مانده کار لارستان
اگرچه کشور همسایه مان شده آباد // ز جهد مردم با پشتکار لارستان
ولی به مسجد و همسایه کی روا باشد // چراغ روشن در شام تار لارستان
دلم بُری پُرِ حرفِ ، مَوی که تا گٌل صبح // بگو ام وًسوه بچیا شاهکار لارستان
همیشه در همه حالت دعای ما این است // خدای سرمد و جاوید، یار لارستان
شاعر: محمد جاوید

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد لار

بوسه خواهم زد به خاک زادگاهم بارها
عشق دارد زندگی درشهر آب انبارها

خاکِ خَیِر خیز دارد خطّه ی پهناورش
مانده بر جا از وجود خَیِرین آثار ها

قیصریه قدمتی دارد میان شهر لار
این بنا تاجیست زیبابرسر بازارها

برفراز قلعه برجی پیر اما استوار
یادگارِ روزگارِ نادرِ افشارها

بارهالرزیده ازخشم طبیعت شهرمن
نیست ترسی دردلش ازریزش آوارها

زیرباران بهاری کوچه های ساده را
کاهگل بویی است تازه درتن دیوارها

عشق دارد زندگی درشهر آب انبارها
بوسه خواهم زد به خاک زادگاهم بارها

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد محرم اسرار ، شعر حافظ در مورد محرم اسرار دل کوتاه و نامحرمان

شعر در مورد شهر لار

عشق یعنی مستی و دیوانگی

عشق یعنی با جهان بیگانگی

عشق یعنی شب نخفتن تا سحر

عشق یعنی سجده ها با چشم تر

عشق یعنی سربه دار آویختن

عشق یعنی اشک حسرت ریختن

عشق یعنی سوختن با سوختن

عشق یعنی زندگی را باختن

عشق یعنی دیده بر در دوختن

عشق یعنی در فراقش سوختن

عشق یعنی انتظار انتظار

عشق یعنی هرچه بینی عکس یار

عشق یعنی سوز نی آه شبان

عشق یعنی معنی رنگین کمان

عشق یعنی شاعری دلسوخته

عشق یعنی آتشی افروخته

عشق یعنی با گلی گفتن سخن

عشق یعنی خون لاله برچمن

عشق یعنی شعله برخرمن زدن

عشق یعنی آب بر آذر زدن

عشق یعنی یک تیمم یک نماز

عشق یعنی عالمی راز و نیاز

عشق یعنی چون محمد(ص)پا به راه

عشق یعنی همچویوسف قعرچاه

عشق یعنی یک شقایق غرق خون

عشق یعنی درد و محنت در درون

عشق یعنی قطره و دریا شدن

عشق یعنی همچو من شیدا شدن

عشق یعنی قطعه شعر ناتمام

عشق یعنی بهترین حسن ختام

امام جمعه لار

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره لارستان

حافظ خیال رویت ما را به آرزو کُشت

مجنون به روی لیلی هر روز می کُند پُشت

خواجو خبر نداری در کوچه باغِ شیراز

با آن همه قِر و ناز دیگر نمانده یک راز

پیغام عاشقانه یک فال و صد خیالست

لیلی درون وی چَت در حال صید یار است

آن یار دلنوازت شُکریست بی شکایت

چون نکته دان نبودند بستند این حکایت

حافظ شراب شیراز مستم نمی کند باز

عقلم شده چو بَختک از سر نمی پرد باز

حافظ از آن سخاوت خاکی نمانده در کَف

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد خروس لاری

یکپارچه آه می شود لارستان

یک دست سیاه می شود لارستان

ای سید سبز آسمان ها بی تو

بی پشت و پناه می شود لارستان

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد محرم و نامحرم ، شعر کودکانه در مورد محرم و نامحرم و نگاه به نامحرم

شعر درباره لار

خوشا سپیده دمی باشد آنکه بینم باز

رسیده بر سر الله اکبر شیراز

بدیده بار دگر آن بهشت روی زمین

که بار ایمنی آرد نه جور قحط و نیاز

نه لایق ظلماتست بالله این اقلیم

که تختگاه سلیمان بدست و حضرت راز

هزار پیر و ولی بیش باشد اندر وی

که کعبه بر سر ایشان همی کند پرواز

به ذکر و فکر و عبادت به روح شیخ کبیر

به حق روزبهان و به حق پنج نماز

که گوش دار تو این شهر نیکمردان را

ز دست ظالم بد دین و کافر غماز

به حق کعبه و آن کس که کرد کعبه بنا

که دار مردم شیراز در تجمل و ناز

هر آن کسی که کند قصد قبه الاسلام

بریده باد سرش همچو زر و نقره به گاز

که سعدی از حق شیراز روز و شب می گفت

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره خروس لاری

فارس را شیراز چون شیرازه است

وصف او بی حدو بی اندازه است

وصف او رامن ننام آورم

هرچه آرم باز گویم قاصرم

در غورش دیدم باد شمال

می وزد گرما شود زو پایمال

در زمستانش سراسر چون بهار

یخ نبندد خر سه روزی یا چهار

برف اگر بارد نماند هیچ گاه

فرّ خورشیدی کنند آن را تباه

چون در او سرما و گرما پانهشت

گشت مرداد و اردیبهشت

درد و رنج میرمی در او مبین

پس بگو او را بهشت دو عین

سرخ رویا زرد رو از دردو رنج

گر کسی یا شریوء نار و ترنج

باشد ارکس داغ بردل لاله است

ورکسی لب راگز و تبخاله است

نیست کس گرمانی مگر ابر بهار

ورکسی افغان کشد باشد هزار

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره ی لارستان

تو دِلُم مُنده که بی‌غصه یه روز شُو بُکُنُم

یا مِثِ خلقِ خُدا شُو کِه می‌شه خُو بُکُنُم

می‌دِرُوشُم زیرِ بارونِ غَمِت سِیلُم کُ

تا تو بُرشَنگِ چیشِت کیفِ تو اُفتُو بُکُنُم

جیگَرِت مِثل آهانَن می‌دونُم آم بَخُدا

ایقَدَر ناله بِدُم تا جیگرِت اُو بُکُنُم

نَب چِیطُو وَختی مُ مُردُم تو نَگُفتی ای کی بی

نه خودت گفتی بیمیر سیم تا مُ سیت تُو بُکُنُم

مُ سَلَلوتَرُم اِی آسمون اَی نقل ایَن

تا رو دَسِّت بِزَنُم چرخِ تو چَرخُو بُکُنُم

اُرسی کانِی دو سه سال پیشِ دِ ای حرفا نداره

چِقَه واکسِش بِزَنُم رُورُوَکِش نُو بُکُنُم

کازرون سر همه چیش دود گَزایِل نداره

کاشکه دانشکده تعطیل می‌شُ تا رُو بُکُنُم

محسن پزشکیان

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد هدف ، شعر مولانا در مورد هدف زندگی و موفقیت

شعر در مورد لارستان

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد لار

شُنــُفتی دلُم ( شنیدی دلم )؟

بســــــوزی الهــــــی که سُـختی دلُم

نمک ســـود کــردی (۱) و پُخـتی دلُم

تو بازارِ جمعـــــــــه با یَی چیشکی(۲)

تو بـــــــردی دَ مِت گــرم، مُفـــتی دلُم (مُفتی = ارزان)

مگه پرده ی دل چـادِر مَلّــَـه (۳) بود

کــه هـــی پاره کــــردی و دُختی دلُم ( هَی= تکراری)

خــدا شاهــــده دل به دل راه داره

خواسَم(۴)من بگم دل، تــو گفتی دلُم

خاطر جمعِ شهـــری جمــاعت نشو

صَبا صُب(۵)میگن پوست کـُلفتی دلُم

شُوای(۶) سرد و تاریک و یلدان باشه

تو هیچی نگو خــوب شُنـُفـتی(۷) دلُم

پیشِ پات (۸) نیگا کن (۹) نه مثل قبــاد

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد شهر لار

نَمی‌دونم چِمه امرو الِکی

امروزُم بی مث دیرو الکی

عین کفتر تو هوا پِر می‌خورم

می‌زنم پشتک و وارو الکی

صُب تُ شوم خیابونُ گِز می‌کنم

می‌کنم به زندگی خو الکی

اوی ممد وَخ بی بریم اَ اینجو اص

زیدی یالا در بریم اَ این قفس

بی بریم اصن اَ آباده کاکا

اینجو کی گفته که آباده کاکا؟

بی بریم یه جو که تو خیابوناش

آجونا عین‌هو سگ ول نباشن

تُ می‌گی سلام نگن کوفت و مرض

مث دیو قصه بد دل نباشن

بی بریم یه جو که تو باغ و دَرُش

یه کرور گرگ و اراذل نباشن

آدماش ای‌وَر اووَر صب تُ غوروب

بی‌خودی عاطل و باطل نباشن

بی بریم اصن اَ آباده کاکا

اینجو کی گفته که آباده کاکا؟

اینجو کی گفته که فرهنگی داره؟

اینجو هر چی که بوخوی بنگی داره

چِشِ آدماش به هم وا نَمی‌شه

اینجو هر چی که منه، ما نَمی‌شه

اینجو اسمُش فقط آباده و بس

باقی‌ش عین گرد و خاک باده و بس

یکی گشنه اُفتیده تو جوق اُو

یکی آم خود کُمِ سیر می‌بینه خُو

مردا اَ زور خماری کج می‌شن

زنا توی مسجدا فلج می‌شن

تاکسیاش عین‌هو برج زهر مار

کاسباش انگاری چپّیده تو غار

بی بریم اصن اَ آباده کاکا

اینجو کی گفته که آباده کاکا؟

اینجو کی گفته که اهل هنرن؟

نَمی‌بینی همو دارن می‌درن؟

اَ ای فِلکه تُ او فلکه جوونا

را می‌رن شیشه و افیون می‌خرن

توی باغ ملی و پارک و سرِ تُل

نَمی‌بینی تو دیگه یه شاخه گل

گُلا پوسیدن و ریختن روی خاک

جوونا عین گُلا رفته به فاک

بی بریم اصن اَ آباده کاکا

اینجو کی گفته که آباده کاکا؟

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد بم ، شعر درباره شهرستان و ارگ قدیم بم و زلزله بم

شعر درباره لارستان

از فرقِ سَــرُم تا چِنگ پام خدا خدا شـه

پیــرسوک فلک زدی دلم فســــا فسا شه

هر که به یَ جای بنده دلش امّا دل من

انگار کــــه همـه ی شهـــرِ فسا ارثِ بُــوآشه

گفتم کـــــــــه بـــِــرم یَ جای دِیه آخرِ پیری

گـــاس آسمون اونجــا یَ رنگ دِ یــَه باشه

گِربَـم می گیــره تا فکــــــر رفتن زده کلّم

گاس گِربه خوبه راسش بِخَی اینجا نه جاشه

شهـــــــــــر به ای گـُتـی تنگه اَدَسّ دل تنهام تخصـــــــیر دل عاشقمـــــــــه زنجـیله پاشه

گفتـــــــــن که شیراز شهر گل و بلبله، گفتم

هرجــــا لیلی نی ، مجنــونِ بیچــاره عزاشه

بِشکــــه تـبری که زد بُــنَی ســـــروِ دریمی

یـَی عالمه تاریخ زیرِ گِل خُفتــــــه به پاشه

گفتن که قبــــــــاد هیچی نگو ،هیچی نگفتم

هـــر چی می شنفین بُنگ ِدِله که بَل وَلاشه

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد خروس لاری

سلام ای مرودشت ای زادگاهم

سلام  ای  قبله ام  ، ای  بارگاهم

سلامِ  من  به  تک تک مردمانت

به دشت  و کوه  و صحرا ، آسمانت

به تاریخ  پُر  از فخر و غرورت

تمام     مردمان    با    شعورت

من از قلب توام شاداب و مستم

خراب  خاطرات  با   تو  هستم

خراب       ساکنان       کارخانه

خیابان های  پر  عطر  و  ترانه

سلامی   می کنم   بر   مِهرگانت

به  حافظ  ،  بیست متری  و  ژیانت

خیابان    گلستان    و   رسالت

تمام    مسکن      مِهر    ولایت

به  مسجد  جامع و  به  دولت  آباد

فدای مردم خون گرم   و  دلشاد

به فرهنگ   و  اَمیرآباد   و  چمران

هِلال  احمر   ،  صَدوقی های  خندان

به  کاووسی   ،  به قنادی  رحیمی

یکایک    شهر وندانِ    صمیمی

معلّم  ،  طالقانی  ،  ثبتِ احوال

صفای  شصت  متری های  باحال

به سهل آباد  و  مِهرآباد  و  انصار

علی آباد    و    میدان  تَره  بار

به  اهل  چوب سیم  و  روزگارت

به   مهدیه    همه    گوشه کنارت

اهالی    کارگر  ،    مختار     آباد

به  شاهد    تا   خودِ  فرهنگ و ارشاد

به  کوی   مییرزا خانی  ،   ابوذر

فدای   خاک   تو   هستم   سراسر

اگر  شاعر  شدم   با  عشق  و  شورم

تو  هستی   مایه ی   فخر  و   غرورم

الهی     مردمانت     شاد   باشد

تمام      وسعتت     آباد    باشد

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره لار

حَضَرات کازرونی بِیلیم گِلِه پیش هم نَکنیم

دِ بَسَن یکی وُ دوتُ کَمُ و بیش هم نکُنیم

هَمَمو قُومُ خویشیم همسادهِ‌ی چیش تو چیشیم

قوز نَشیم اِنگا خوروس  سِیلِ تو چیش هم نکُنیم

صب تا شوم مُنگِه اَ جون همدیگه سَر هیچ نَدیم

وا ای مِقراضِ زبون هَمزُ تیلیش هم نکنیم

تَش تو قبرِش بیا دَر اوک می‌پاشه تُخم نِفاق

ما که وا هَمدِه کاکویم آخونِ خویش هم نکنیم

اَی میخُوین اهلِ زمون خنده اَ ریشمو نَکُنَن

ایقَدَر پُی  سر هم خنده اَ ریش هم نکنیم

همه بَلگِ یه درختیم تو یه خاکَن ریشَمو

ایقدر خارِ شماتَت اَ تو چیش هم نکنیم

مِثِ کُه یکی باشیم تا دَم کُهشور نَریم

شون اَ شون هَمدِه بیدیم پخشُ پیلیش هم نکنیم

بالُو وُ دومَن وُ چابی یِه وَجَب خاکِ خُدان

چیشُ هَم چیشی اَ قُوم ُوُ دون خویش هم نکنیم

هیش‌کِه غم ما نداره خودمو غم هم بُخُوریم

تو یه کُورِه‌ی می زنیم چِنگ دِ کیش هَم نکنیم

شعر از محسن پزشکیان

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد جاجرم ، شعر کوتاه و عاشقانه در مورد شهر جاجرم

شعر درباره خروس لاری

ز کازرون نروم گر برآید از دستم

که من فریفته صبح کازرون استم

من از هوای فرح‌بخش صبح شهر شما

چو مرد باده زده، دل نشاط و سرمستم

تبسم شفق کازرون چه خوش باشد

به چون منی که به لبخند یار دل بستم

سپیده چون که دمید و نسیم صبح وزید

مرا بپای، که من مست رفته از دستم

تو سیمگون شفق کازرون اگر بینی

شوی گواه که من وصف آن نیارستم

در این سفر، من دلداده چون دگر یاران

به مهر مردم این شهر، دل بپیوستم

چنان ز شهر شما لطف دیده‌ام و صفا

که تا ابد دل شیدا به مهر آن بستم

من از دیار شما می‌روم به پای مجاز

چرا که من به حقیقت نمی‌توانستم

شعر از محمد بحرانی