شعر در مورد فومن ، شعر زیبا و کوتاه در مورد گیلان و ماسوله و رشت و دختر گیلانی همگی در سایت جالب فا.امیدواریم این مطلب که حاصل تلاش تیم شعر و فرهنگ سایت است مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

شعر در مورد فومن

شال آدم خور آهو اَمیشین
واشک لنگه ی یاهو امیشین
تشنه ی خونه جه بس خانه خرس
واوه خو دسته‌یا چاقو امیشین
جه کروج گرمه بجه ناله آیه
کره خاب دندره جاکو امیشین
نه زمین دزدیه نه دانه حرام
رابانه قسمت کاهو امیشین
دوره اُزبکه نوحَ دوخانید
ارمنی دس دره پارو امیشین
رو به قبله نهبو گفتیدی خلق
کره خنده دره گازو اَمیشین
پاخاری داشتیدی شال و سوکوله
نهبو اَ پا او پا رو اَمیشین
خالیه شانه جه بار تکودو
بالکا اورسنه چانچو اَمیشین
بزئیم جوفتو بوخوردیم ماله موفت
سر به قربانه شکم بو امیشین
جوانی داغه بیده بیم کوچیکی
پیری گهواریه نانو امیشین

گیله درمان بوکودیم دردسرا
ایفاقه گر نوبو دارو امیشین
مرگه نسخه خوکه ره آبا دهیم
باطله سحرا بو جادو اَمیشین (شعر از: شیون فومنی)

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد شیون فومنی

موزِر دَوَسته دانه میرزا مردِ میدان بو
نه من ، نه تو که اَمی خانه سبزه میدان بو
نیشه می داغ َ مَنستان سفیدرودا خاطر
که لاله لاله اونِ خونِ دیل خروشان بو
اویه که پَر فوکونه واشکِ هراس ، کُوتر
جوخوفته کو سر ِ کبکانه ره خروس خوان بو
پائیز که ناجیه رختا درختِ تن داشتی
اَ باغ رِ اون ِ سایه اَرَش واگردان بو
پرنده بو که بهارا اَرا اورا بوردی
ایوار به کویِ کمندان ، ایوار به گیلان بو
هوجور که باد بزنه خیزرانَ مُردابا
همیشه خواب اونه شین جنگلِ پریشان بو
ورای دانه نو بو ، تا خو را به داما کشه
اَ نَر تُرنگِ شکاربان هَه خلق ایمان بو
به دونیا زنده نانستی ، نه شیخا ، نه شایا
خو آسمانِ ستاره ، خو سفره رِ نان بو
نفس دایی اَ هوا رِ ، نفس نفس گوفتی
گیلانِ حافظِ جان همت ِ جوانان بو
چره گی میرزایا خان ، خان اونه کوچیکا کونه
اونی که رعیتَ خونَ بوخوردبو ، خان بو
ورق ورق تَره تاریخه جَ دهه ایشتاو
گیلان مَشتِگی الان ، می خانه آبدان بو
به خون بینیشته غروب دم ایتا زمستان روز
گیلانِ خلقِ ستاره می کاس چومان بو
چره گولاز نوکونه شاعرانِ جی شیون
تی وصفِ حالِ رِ وختی قلم به فرمان بو
موزر دَبَسته دانه میرزا مردِ میدان بو
نه من ، نه تو که اَمی خانه سبزِمیدان بو (شعر از: شیون فومنی)

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد جیرفت ، شعر محلی در مورد جیرفت و کهنوج و منوجان و رودبار

شعر در مورد فومن

رو به قبله دوعا درمان چی کونه؟
بتمرگ و بعله قوربان چی کونه؟

کو واسی دکلایه, درّه پورابه
فیلا چمچه مره آب دان چی کونه؟

آه ناره به ناله سودا بوکونه
ویشتایی بمرده دندان چی کونه؟

حلا خو هرچی بتر حرف حیساب
نوشت لنگا کوتا دامان چی کونه؟

کبچی لبچِه دینه گِه آق قزنا باخ
که خدا مردی اَ سامان چی کونه؟

موشت به پیشانی و دس به سفره یه
شکم گوشنه جا ایمان چی کونه؟

یکشی یا صدتا جیگاه توشکه زنه
خاش والیس خانه مهمان چی کونه؟

آهویا گِه بدو … تازی یه گه: بتاز
جوجو وَروَر بایه میدان چی کونه؟

خودا خطّم نخانه کار نداری
فارِسه تازه به دوران چی کونه؟

بدا می در جِکا آجور دیچینید
واکوده کوره ره چشمان چی کونه؟

عزبی بختره پِئره بدا زن
خانه سر دامادِ فرمان چی کونه؟

وامرازِه معرکه گیری اَمه رِه
سَرَ پیری گاز فوروشاَن چی کونه؟

خاک بسر میدانا بی مردی بوکوشت
پوشت خیمه می‌‌ره افغان چی کونه؟

بی خودی شوئن دره آسمان می‌داد
کافر راسته موسلمان چی کونه؟ (شعر از: شیون فومنی)

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر شیون فومنی در مورد رشت

باز میخواهم بگویم یک غزل در این بهار

وصف آن شیرین سخن -مکتب نرفته -آن نگار

باز میخواهم بیارم مشق هایم را شبی

تا دوباره خط زند با غمزه ای، آن شهریار !

خط مشقم را شبیه خط چشمانش کشید

دین و دل را باختم ،در لحظه ای،در یک قمار!

مشقهایم ، لوح قدیسان سالک پیشه گشت
بعد از آن خطی که با اشکش کشید آن خوش تبار!
خط او ،خطی شبیه تیشه ی فرهاد شد
مشق من چون نامه ای شیرین ز بهر انتظار!!

بی قراری را به ابیات غزلهایم کشید
آی …مردم!بی قرارم،بی قرارم،بی قرار!
دیگر از اشعار من زین پس نمی یابد کسی

هیچ مفهومی ،به جز این:ای دریغ از روزگار!!

هر که خواند این مشق و «دیوانه»نشد،«دیوانه» است !!
شعر من خواند و ندید اندر کنارش، «خط یار»!!

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر شیون فومنی در مورد ورزش

خروشِ چشمۀ اشکم همیشه جوشآن است
دو چشمِ منتظر من ، همیشه بر راه است

دو چشم که خسته از این ، بی خوابی مفرط
به خون نشسته گمانم ، رهایی اش مرگ است

دو چشمِ خون زدۀ کارزارِ خویشتن کش
دو چشم ، کاسۀ خون از مرورِ خاطره است

دو چشم ، خسته زِ دستِ این دلِ بی دل
دلی که هر تپشش ، پراز غم و آه است

دو چشمی که فلک میشوند زِ دستِ دلم
دلی که دل مرده ، زِ دستِ دلدار است

دلم ، چو چینیِ بند بندِ دستِ چیلانگر
دلم چو مصحف پاره زِ دستِ صحاف است

دلم شکسته و زخمی ، زِ هرکه آمد و رفت
دلم عزا گرفتۀ آنکس ، که هِی در راه است

دلم سیاه و زمینم سیاه و آسمان تاریک
گمان کنم ظلمت قبر ، همین زندگی است

شما دو چشم ، ایکاش کور می گشتید
تمام رنجش تو دل ، ز عاشقی است

تو ای دلِ شکستۀ من لرزشت برای چه بود
مگر نه اینکه خرابی ، ارمغانِ پس لرزست

ندیده ای که چه کرده است ، زلزله با بم
که ارگِ پیر به یک دم خرابه ای کرده است

هنوز هم که زِ فومن صدای ناله به پاست
تمامِ آرزوی شهر ، زیرِ خاک برجاست

خراب گشتی و گشتم ، ولی صدا نکنم
که از سکوت هم نگفته ها پیداست

تمامِ توشۀ راهم ، همین سکوتم بود
شکست چونکه بدیدش ، خرابه ای تنهاست

ببار بارش باران ، ز بغض و ناله پرم
ز دستِ دل و دیده ، جان به این لبهاست

سعیدم و سعدم همیشه غم بودَست
هزارشکر که نامم جدا ز غم بودَست

+
(ز دست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد

بسازم خنجری نیشش ز فولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد) باباطاهر

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد دهدشت ، شعر لری درباره دهدشت استان کهگلویه و بویر احمدی

شعر در مورد فومن

هی تو…
شهرم را به یاد داری؟خیابانهای زیبایش را زیر باران قدم میزدیم.بدون سرپناه.
همیشه به من میگفتی اینطور لذتش بیشتر است.آری حق با تو بود.
یادت هست وقتی باران شدت میگرفت،زیر کتابخانه ملی میماندیم و آن چتر ما میشد و مزه اش دو کلوچه داغ فومن بود؟
بعد باز هم خیابانها را از سر میگرفتیم.
دلگیر که میشدی منظریه را انتخاب میکردی.دست دردست یکدیگر از کنار هتل میگذشتیم.
بلورک را بخاطر داری؟زمانی که دلت اسپرسو میخواست،هوس آنجا را میکردی.
آن مغازه که هم اسمت بود در خاطرت هست؟هر وقت از کنار آن میگذشتیم،ناخودآگاه به یکدیگر خیره میشدیم و لبخند میزدیم.
همیشه میگفتی سه چیز شَهرت را بسیار دوست دارم.
خیابانهایش،بارانهایش و درختان زیبایش.
اکنون من همه این مسیرها را بدون تو ولی با تو طی میکنم.
حال فکر نکن تو در این شعر پُر رنگ شده ای.زهی خیال باطل.
شهر من،من به تو می اندیشم…

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعری درباره فومن

چیزی نمی ماسد به این مرد غزلخوان
با این هوای خسته و یار پریشان…
چیزی نمی ماسد به او می داند این را
می میرد اخر بین لاهیجان(۱) و تهران
در اولین برخورد از عشقش نپرسید
اوبچه تهرانیست یا از اهل گیلان
روزی که هم اوگفت از اهل شمال است
گفتش که عشقست ماهی و چایی وقلیان(۲)
تو انزلی(۳) قایق سواری – کیک فومن(۴)
تنگ غروب هم گشتی دور قلعه رودخان(۵)
می گفت و در خوابش نمی دید او یه روزی
گریان بماند زیر باران ؛ سبزه میدان(۶)
دریا خروشان باشد و ماسوله(۷) بسته
کوهین(۸) بگیرد برف و او با پای لرزان
پیوسته زیر لب بگوید مرگ برعشق
تنها تو را میخوام کجایی آی مامان جان!

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره شهر فومن

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد زواره ، شعر زیبا و کوتاه در مورد شهر زواره استان اصفهان

شعر در مورد فومن

غروب از پــــــــــــگاهت دل انگیز تر

خزان از بـــــــــــــهارت طرب خیز تر

نهاد تــــو از سبزی و شـادی است

سرشت تـــــــو از آب و آبـادی است

زنــــــــــانت همه گرم کارند و کشت

چه تـــیر و چه بهمن, چه اردیبهشت

به کشت بـــــــــــــــــرنج تو دُر ریختند

زمرد به گــــــــــــــــــــــوهر بیامیختند

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد شیون فومنی

بوی جنگل، بوی باران میدهی

بوی شالیزار گیلان میدهی

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره فومن

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد ساوه ، شعر زیبا و کوتاه در مورد شهرستان ساوه و انار استان مرکزی

شعر شیون فومنی در مورد رشت

تو ای گـــــــیل ایران فــر و جاودان

تو ای سبــز پــوش بلــــــند آسمان

تو گــــــــیلان! دریا دلـــــیّ و کهن

که از گـــــیل مردان برانی سخن

سراسر طــــرب آفــــــــرین دیدمت

نشاط آور و دلــــــــــــنشین دیدمت

بــهاران خوش و مهرگان خوش تری

هر آن فـــــصل در جـــلوه ی دیگری

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر شیون فومنی در مورد ورزش

چو بر شاخه هایت رسد پــــــــــرتقال

رسد حُسن رویت به اوج کـــــــــــمال

دلارا بُـوَد مزرع چـــــــــــــــــــــــــای تو

طرب زاست خـــــــــــــــــاک دلارای تو

چه طـاووس خوش نقشی و خوش نگار

نـمـــــوداری از صنع پــــــــــــــــــــرودگار

بود در کنار تو الـــــــــــــــــــبـــرز کوه

که باشد غـــــــــــــــرور آور و پُــــرشکوه

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره شهر فومن

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد لار ، شعر در مورد شهرستان لار استان فارس و خروس لاری

شعری درباره فومن