شعر در مورد فسا ، شعر برای من بهشتی جز فسا نیست و شعری از یک شاعر فسایی همگی در سایت جالب فا.امیدواریم این مطلب که حاصل تلاش تیم شعر و فرهنگ سایت است مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

شعر در مورد فسا

آی ابرسیو نم نم بارونه چه کردی؟  

سرما و تش برق و باد طیفونه چه کردی؟

گلها همه لو تشنه و پژمرده و زردن

اون دشت پراز سوزی و ریحونه چه کردی؟

او ناف زمین هشتن پارسال  وپیرارسال

او غرش و فریاد فراوونه چه کردی؟

تم مثل مو ازسنگ دلت یا کر و گنگی؟

احساس دل نازک و مجنونه چه کردی؟

گربت میگرفت وقتی یی مظلومی میدیدی

 اون دیده بینا چیش گریونه چه کردی؟

گای وختی ی برفی ی تغرگی ی طیفونی

یخ شد بیریزت اون تشه پیشگونه چه کردی؟

اوخلبر داغی که زیرش پاک پرتش بود؟

طعمه لوله بادی تو بیابونه چه کردی؟

بذرای خوبش هر چی که زارع توشیار رخت

پیرسوک و بجشک خورده بجای دونه چه کردی

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد شهر فسا

باز دلم را   به مهر یار ز جا  می  برد                باز ، مرا خاطرات ،  سوی  فسا  می برد

گلشن و گرمابه ها، مسجد و میخانه ها                هرچه  در این شهر هست تا ب مرا می برد

مطرب شهر خیا ل ، فتنه گرو نقش با ز              تا  سرکویش  مرا ، نغمه سرا        می برد

هرچه به بازار اوست گل بود ار خار اوست            کار اگر کار اوست ،جان به نوا    می برد

خردی و دیوانگی  ،   پیری و فرزانگی               کوچه ی بن بست عمر ، ره به کجا  می برد

کودکی و ریشه ها ، پیری و اندیشه ها                 آن   ، به زمینم کشد ، این ، به سما ،می برد

باز پدر  با صفا ،از خم پس کوچه ها                  هر شب و روزی  مرا ، سوی سرا   می برد

مادرم آن پر گهر ،دل نگران ، پشت در                بهر بقای  پسر ،   د ست دعا         می برد

“سرو دریمی ” فتاد گرچه از آن تند با د              یاد بلندش ، مرا  ، تا   به خد ا        می برد

گرچه رسومات را ساقی و پیمانه  نیست               باده ی د یرینه ام        بی سرو پا    می برد

آتش جاوید عشق  ، زنده  ،  به آتشکده است          گر ” تل ضحاک ” را    باد  زجا    می برد

در  شب   واماندگی ،       حسرت پایندگی            مرغ حیات مرا   ،  سوی فنا         می برد

پرسه زنان  “رستگار ” می گذرد   زاین دیار          خسته دلی بیقرار ، ره به شفا       می برد

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد گناه ، نکرده و غیبت و زبان و گناه عشق و توبه و امام زمان از حافظ

شعر درباره شهر فسا

می خوام بِرم دِلُم رضا نِمی شه

بَرِی دِلُم هیجا فَسا نمیشه

طوری پیچُنده پَرُ پام با زلفاش

انگا گِرِند خورده که وا نمیشه

بُخچَمِه بسّم که برم از اینجا

وُیسیده دل،ای پا وُ او پا نمیشه

بالای بالاش طوری بُوام سوُزونده

که من می گم بوُام،بوُا نمیشه

مُوندم اََ توش چه سِریّه صبر می یاد

به حضرت عباس،با خدا نمیشه

گاس بشه چن رو دیه دل ور کنم

کار ما امروز و صبا نمیشه

هی تشه پیشکون تو دِلُم توُ میده

بختی که خُوسید دیه پا نمیشه

هی تو بشین صب تا پسین حرف بزن

کارِ ما حل با ای گپا نمی شه

تیرِ نگاش نخوردی راحت بیشین

زخمی نخوردی که دوا نمیشه

تو خمپ آتشکده نَیدی کاکام،

از دلِ خرمنکو جدا نمیشه

اوُ ما از اول تو یِی جوغ نرفت

با ای کیلیل قفل ما وا نمیشه
فسا یه شهر ساده نی،بهشته

خونِی یه مشت بی سرُو پا نمیشه

آدم نی هرکه اَ بهشت بوگورزِه

قبادو آدم میشه یا نمیشه

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره فسا

حافظ خیال رویت ما را به آرزو کُشت

مجنون به روی لیلی هر روز می کُند پُشت

خواجو خبر نداری در کوچه باغِ شیراز

با آن همه قِر و ناز دیگر نمانده یک راز

پیغام عاشقانه یک فال و صد خیالست

لیلی درون وی چَت در حال صید یار است

آن یار دلنوازت شُکریست بی شکایت

چون نکته دان نبودند بستند این حکایت

حافظ شراب شیراز مستم نمی کند باز

عقلم شده چو بَختک از سر نمی پرد باز

حافظ از آن سخاوت خاکی نمانده در کَف

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد فسا

غزل خانم گلی

چَن وَختــیه خـانم گُـلی جَر کــرده رفتـــه

او چارغَد گُـــل مَنگُلیش ســـر کــرده رفته

پُرسیدمَه همسادَشون گف چن رو پیشــتر

رَختای نُووش خانم گلی بَر کـــرده رفتــه

گفتم چِطُو شد بعد بیس سال بلـکه بیشــتر

حــالا گُلی فــکر کـــلاغ پر کـــرده رفتـــه

گفـت من خودُم نَیدَم آما مردم میگُفتن

فیلِــش هـــوای هِنـدم اُو بَرتر کرده رفته

مـــردم میــگن بـــاور نکــن حُکــماً دروغه

میگَـــن جــوُونَه میـــل دردر کـــرده رفتـــه

یادِش بخیر خانم گلی یَی پــارچه گُــل بــود

از بـــس گُلــه شَهرا معـــطر کــــرده رفتـــه

جاش خالـــیَه او گــایْ وختی شعر می‌گفت

شعرای «قُبادم» مُشـــتی از بـــر کـــرده رفتــه

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد وفای به عهد ، و پیمان کودکانه کلاس دوم طرح کرامت از حافظ

شعر در مورد شهر فسا

فارس را شیراز چون شیرازه است

وصف او بی حدو بی اندازه است

وصف او رامن ننام آورم

هرچه آرم باز گویم قاصرم

در غورش دیدم باد شمال

می وزد گرما شود زو پایمال

در زمستانش سراسر چون بهار

یخ نبندد خر سه روزی یا چهار

برف اگر بارد نماند هیچ گاه

فرّ خورشیدی کنند آن را تباه

چون در او سرما و گرما پانهشت

گشت مرداد و اردیبهشت

درد و رنج میرمی در او مبین

پس بگو او را بهشت دو عین

سرخ رویا زرد رو از دردو رنج

گر کسی یا شریوء نار و ترنج

باشد ارکس داغ بردل لاله است

ورکسی لب راگز و تبخاله است

نیست کس گرمانی مگر ابر بهار

ورکسی افغان کشد باشد هزار

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره شهر فسا

اُفتید دِلُم اَز بونِتُ آخیت نَشُنُفتَم

گُفتی که اوفَی ، من جُلواِت هیچ نگفتم

خوردم اَدَتی چیشته ی اون سَروِ رَوونِت

جُز دولَخِ اُرسیت نشدی هیچ پَسُفتَم

قایِم چه کنم من هامواَم که همه یِ روز

گِلبَر به مِزَی چیش ز سرِ رات می رُفتم

ریگای که اوطَو برق می زدن در سرِ راهِت

هر صُبُ و پَسین من به دُرِ اشک می سُفتَم

یادِت بیا اوشَو که تو قَزماق می کَرُندی

من پَسّا می کُرچیدم و هی باز می لُفتم

مَهتو که می زد چیش مَلَکَوبود و چِمِرغَو

گُرگَم به هوا چُرتَکی آروم نمی خُفتم

تَ نَی به خدا شون هَمو اُسّا کریمه

من یَلغُزَکی طاقَمُ با طاقِ تو جُفتم

هر سیزَه بِدَر کَز دِلامون غصّه بِدَر بود

دَو دَو به هوات تا دومَنَی دور می رفتم

هَورَک که می خوردیم چه صفای در سرِمون بود

من هَولِ تو در جونُ تو تَرسون که نَیُفتم

وقتی که چیشام از کِرِ چاقچور می چَرُندی

منهم چو دلِ غنچه گُل از گُل می شِکُفتم

من پَخمه نبودم که نفهمَم حرَکاتِت

دَسّام زِ حیا بود که پَنای چیش می گرِفتم

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره فسا

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد زیبایی طبیعت ، زیبا و کوتاه و کودکانه طبیعت از سهراب و فریدون مشیری

شعر در مورد فسا

پی لَی دِلُمَه دَس پَلَکُوش کرد و دِ دَرّو

گاسُم نمی خواس دِل دَمِرُوش کرد و دِ دَرّو

شُو سَرد بود و فصلِ زمستون ،تَشِ گُرّی

مَن کرده بودم فِرزی خاموش کرد و دِ دَرّو

مرغِ دل من دِلی دِلی میخوند شُو روز

یی دفه گرفت دَس تُو گُلوش کرد و دِ دَرّو

دِیر و صُب اُومد سرِ کوچه مون نگِای اُو بَر کرد

پُر بود دِلم از غم زیر و روش کرد و دِ دَرّو

دو تا گل چیدم تَ تارُفش کردم و گفتم:

قابل نَدَره ،گرفت و بُوش کرد و دِ دَرّو

قولُم داده بود با هم بریم شاهزاده قاسم

شُو جمعه که شُد شَرمِ عامُوش کرد و دِ دَرّو

حیفُوم میاد از خرمنِ موهای بلندش

دید مُد شده رَفت مثلِ گوگوش کردو دِ دَرّو

کور شه چیِشِ مَسش که با یی گول و ملنگی

شَهم دلِ رُوشنم خامُوش کرد و دِ دَرّو

پاک دار و ندارُم همه شُو خورد و در آخر

یی دفه زیرش زد اُو روش کرد و دِ دَرّو

دید سفره ی دل مثل گلیم وازُ و لنگه

چیش بسّه خانم لیلی پاکوُش کردو دِ دَرو

گفتم : قبادَم اهل دِله ایطو نَبینش

گفت : ایطو دلی تَش خوبه توُش کرد و دِ دَرّو

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد شهر فسا

نَمی‌دونم چِمه امرو الِکی

امروزُم بی مث دیرو الکی

عین کفتر تو هوا پِر می‌خورم

می‌زنم پشتک و وارو الکی

صُب تُ شوم خیابونُ گِز می‌کنم

می‌کنم به زندگی خو الکی

اوی ممد وَخ بی بریم اَ اینجو اص

زیدی یالا در بریم اَ این قفس

بی بریم اصن اَ آباده کاکا

اینجو کی گفته که آباده کاکا؟

بی بریم یه جو که تو خیابوناش

آجونا عین‌هو سگ ول نباشن

تُ می‌گی سلام نگن کوفت و مرض

مث دیو قصه بد دل نباشن

بی بریم یه جو که تو باغ و دَرُش

یه کرور گرگ و اراذل نباشن

آدماش ای‌وَر اووَر صب تُ غوروب

بی‌خودی عاطل و باطل نباشن

بی بریم اصن اَ آباده کاکا

اینجو کی گفته که آباده کاکا؟

اینجو کی گفته که فرهنگی داره؟

اینجو هر چی که بوخوی بنگی داره

چِشِ آدماش به هم وا نَمی‌شه

اینجو هر چی که منه، ما نَمی‌شه

اینجو اسمُش فقط آباده و بس

باقی‌ش عین گرد و خاک باده و بس

یکی گشنه اُفتیده تو جوق اُو

یکی آم خود کُمِ سیر می‌بینه خُو

مردا اَ زور خماری کج می‌شن

زنا توی مسجدا فلج می‌شن

تاکسیاش عین‌هو برج زهر مار

کاسباش انگاری چپّیده تو غار

بی بریم اصن اَ آباده کاکا

اینجو کی گفته که آباده کاکا؟

اینجو کی گفته که اهل هنرن؟

نَمی‌بینی همو دارن می‌درن؟

اَ ای فِلکه تُ او فلکه جوونا

را می‌رن شیشه و افیون می‌خرن

توی باغ ملی و پارک و سرِ تُل

نَمی‌بینی تو دیگه یه شاخه گل

گُلا پوسیدن و ریختن روی خاک

جوونا عین گُلا رفته به فاک

بی بریم اصن اَ آباده کاکا

اینجو کی گفته که آباده کاکا؟

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره شهر فسا

شیراز و آب رکنی و آن باد خوش نسیم

عیبش مکن ،که خال رخ هفت کشور است

” حافظ “

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد گربه ، شعر طنز و کوتاه در مورد گربه سیاه برای کودکان و گربه صفتی

شعر درباره فسا

سلام ای مرودشت ای زادگاهم

سلام  ای  قبله ام  ، ای  بارگاهم

سلامِ  من  به  تک تک مردمانت

به دشت  و کوه  و صحرا ، آسمانت

به تاریخ  پُر  از فخر و غرورت

تمام     مردمان    با    شعورت

من از قلب توام شاداب و مستم

خراب  خاطرات  با   تو  هستم

خراب       ساکنان       کارخانه

خیابان های  پر  عطر  و  ترانه

سلامی   می کنم   بر   مِهرگانت

به  حافظ  ،  بیست متری  و  ژیانت

خیابان    گلستان    و   رسالت

تمام    مسکن      مِهر    ولایت

به  مسجد  جامع و  به  دولت  آباد

فدای مردم خون گرم   و  دلشاد

به فرهنگ   و  اَمیرآباد   و  چمران

هِلال  احمر   ،  صَدوقی های  خندان

به  کاووسی   ،  به قنادی  رحیمی

یکایک    شهر وندانِ    صمیمی

معلّم  ،  طالقانی  ،  ثبتِ احوال

صفای  شصت  متری های  باحال

به سهل آباد  و  مِهرآباد  و  انصار

علی آباد    و    میدان  تَره  بار

به  اهل  چوب سیم  و  روزگارت

به   مهدیه    همه    گوشه کنارت

اهالی    کارگر  ،    مختار     آباد

به  شاهد    تا   خودِ  فرهنگ و ارشاد

به  کوی   مییرزا خانی  ،   ابوذر

فدای   خاک   تو   هستم   سراسر

اگر  شاعر  شدم   با  عشق  و  شورم

تو  هستی   مایه ی   فخر  و   غرورم

الهی     مردمانت     شاد   باشد

تمام      وسعتت     آباد    باشد

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد فسا

هرروز شهر حافظ و سعدی به چشم من از روز پیش تازه تر و باصفا تر است

رقص شکوفه های هوس آفرین شعر در حافظیه ، ا ز همه جا دل رباتر است

در هفت شهر عشق اگر جستجو کنی “شاخ نبات” ازهمه کس با وفا تر است

زاهد شراب کوثر و حافظ پیاله خواست این رند آشنا ، زملایک ، فراتر است

حیف است جان عشق در این خاکدان غم سیمرغ قاف از همه مرغان رهاتر است

در “حافظیه ” روح گل سرخ خفته است کالای عشق ، ازهمه جا پر بهاتر است

هر شامگاه ، در قرق باغهای شهر رفتار سرو ناز ارم ، آشناتر است

درقلب شامگاه ز گلبانگ عاشقان در”هفت تن ” سکوت گران پر صداتراست

وقتی سحر به خلوت سعدی گذر کنی تکبیر برگ سبز درختان رسا ثر است *

سیمرغ عشق راهی “سعد یه” می شود کان جا خدا ، زجمله خدایان، خداتر است

نور چراغ عرش ، ز شاه چراغ ماست سلطان عشق ، از همه فرمانروا تر است

⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر در مورد شهر فسا

ز کازرون نروم گر برآید از دستم

که من فریفته صبح کازرون استم

من از هوای فرح‌بخش صبح شهر شما

چو مرد باده زده، دل نشاط و سرمستم

تبسم شفق کازرون چه خوش باشد

به چون منی که به لبخند یار دل بستم

سپیده چون که دمید و نسیم صبح وزید

مرا بپای، که من مست رفته از دستم

تو سیمگون شفق کازرون اگر بینی

شوی گواه که من وصف آن نیارستم

در این سفر، من دلداده چون دگر یاران

به مهر مردم این شهر، دل بپیوستم

چنان ز شهر شما لطف دیده‌ام و صفا

که تا ابد دل شیدا به مهر آن بستم

من از دیار شما می‌روم به پای مجاز

چرا که من به حقیقت نمی‌توانستم

شعر از محمد بحرانی

جستحو کنید در سایت : شعر در مورد گذر عمر ، شعر در مورد گذر عمر و جوانی از مولانا و سهراب سپهری

شعر درباره شهر فسا

برگ درختان سبز   درنظر هوشیار      هر ورقش دفتری است معرفت کرد گار