- admin
- 3 دی 1400
- 2:21 ب.ظ
شعر در مورد دورود
شعر در مورد دورود
شعر در مورد دورود ، شعر زیبا و کوتاه و لری در مورد شهرستان دورود استان لرستان همگی در سایت جالب فا.امیدواریم این مطلب که حاصل تلاش تیم شعر و فرهنگ سایت است مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.
شعر در مورد دورود
آنجا که از تقابل صحرا و کوه و رودسوی بهشت پنجره ای چشم می گشود
روئیده با نوازش باران و آفتابشهر قشنگ و ساده و زیبای من دورود
با پیچ و تاب و رقص و سماع چنارهادل می برد از آدمیان هر که بود بود
آغاز نام شهر من آوای موسیقی استدو ر می فا سل لا سی ، چه زیبایی ای سرود
کروبیان به پاکی آن غبطه می خورنددر جای جای دشت پر است از شمیم عود
گویی از آسمان به زمین کوچ کرده استاین شهر پر کرشمه و زیبای پر سرود
ای پایتخت بی تکلف زیبایی زمینبا لاله های قرمز و زرد و دلی کبود
ای چشمه های آبی و ای آسمان پاکدور از تو آفت و بدگویی حسود .
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر در مورد شهر دورود
این لرستان که چنین اب و هوایی دارد
دشت و صحرا وجبلش حال وصفایی دارد
چشمه ها یک طرف وکوه نمایان جانم
دیده را مات که این به چه هوایی دارد
کوه کلاه یافته وسرداب و ز قالی کوه گو
اشترانکوه وسفید کوه چه نمایی دارد
به سفید کوه و کور وقصه هشتاد پهلو
آب شیرین لرستان چه شفایی دارد
ایل واتبار حسنوند و بیرانوند همگی
پاپی و میر وبهاروند چه نوایی دارد
شرح ایل جودکی و ساکی وقائد رحمت
بخشش لر بزرگ نشنو ونمایی دارد
ایل دلفان و ودریکوند وقلاوند سخنی
وصف اوصاف لران صوت منایی دارد
سخن ازوصف لران شهد وشکر طعم دهان
این سخن در نظرم رنگ وحنایی دارد
خرم اباد وگریت زاغه وازنای دورود
از اتابک وکریم خان ردپایی دارد
نادر آن زاده شمشیر که مردان دلیر
همه دانند که چه جور و جفایی دارد
شیر مردان لر و پنجه آرش بنگر
نادر از دست لران زخم بلایی دارد
این غلو نیست کزین بیت سخن بشنیدی
این حقیقت بخدا سابقه هایی دارد
شعر از کریم خادم از ایل بزرگ پاپی
جستحو کنید در سایت : شعر در مورد شهر سامان ، شعر در مورد شهر سامون استان چهار محال بختیاری
شعر در مورد شهرستان دورود
با تبسم صبح و خورشید
باد شادی ام را شنید.
دریا شانه ام را بوسید.
باغ زندگی را
در آغوش من تکاند.
حتی ستاره ها به روشنی رقصیدند !
تو آمدی با ارمغانی از شعر
دست در دست هم
درآسمان رویا
به پرواز در آمدیم .
***
چه خواب شیرینی !
سال ها گذشت…
تنها از تجلی ات
اندوه شیرین شعر در من پا گرفت.
آه ای وصال نا شکیب !
دستم به پروانه ها نمی رسد !
تنها واژه ها ترا به من نزدیک می کنند .
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر درباره دورود لرستان
نبضم را بگیر!
قسط هایم را بشمار!
تمسخری پنهان
از لابلای دندان های قهوه ای ات
دنیایم را تاریک می کند .
تابوتی لب گور آورده اند .
– نباید می مرد …!
انگار باید
حساب آن دنیا را هم پس بدهم ؟
عینکم را می شکنند !
عصایم را پرت می کنند!
کتاب هایم را در کیسه می ریزند.
کفش هایم را به دستفروش می بخشند!
هیچ فکر نمی کردم
کودکی ام این چنین پیر بمیرد !
راحت شدم آقایان!
بگذارید کمی استراحت کنم …
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر درباره دورود
ترا دیدم شبی اما نگاهم را نیاوردم
به سمت ناله های خسته آهم را نیاوردم
من و شعرو بهار و عشق با هم همدل و همراه
غرور ساده ای در من ، سپاهم را نیاوردم
نشستم بی ترنم در غروبی نا شکیب و سرخ
چرا یک بار دیگر تکیه گاهم را نیاوردم ؟
تو فرصت می کنی با نوبهاران همسفر باشی
زپا افتاده ام پشت و پناهم را نیاوردم
« و شب شط علیلی بود بی مهتاب » بی مهتاب! *
دریغا آسمان پر ز ماهم را نیاوردم
دلم را اشتباهی سوی در گاه بهشت بردند
خدایا دفتر پر اشتباهم را نیاوردم !
و می ترسم که دستم رو شود در پیش چشمانت
خجالت می کشم بار گناهم را نیاوردم
جستحو کنید در سایت : شعر در مورد فسا ، شعر برای من بهشتی جز فسا نیست و شعری از یک شاعر فسایی
شعر در مورد شهرستان دورود
یک روز دیگر
از سرنوشت تلخ من گذشت
فریاد های هراس من
همچنان مشت می کوبند
بر موج های سخت!
امروز را فراموش نمی کنم.
خیل عظیمی
آرام و مهربان
کنار ساحل پرسه می زنند.
سایه هایی که
حضورشان گاهی
مرا امید وار می کند.
شاید شنا نمی دانند
گرنه عریان می شدند
و دل به من می سپردند.
بگذار!
موج های واهمه را
فریاد بزنم.
من چرا دل به دریا زدم؟
چرا این همه به عمق رفتم!؟
و این همه دردسر!
تا قلب روشن ترا
مکدر کنم.
نیما جان !
فرصت زیادی نمانده است
موج سنگینی در تاریکی
به سویم دهان گشوده است
***
راستی من سال هاست که مرده ام!
تنها نقشم
بر دریا طعنه می زند.
تنها خواستم بار دیگر
آی آدمها را
با هم مرور کرده باشیم …
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر درباره دورود لرستان
خــاک پاک اِ لرسونم جــای بی هُمتا جهونم
عزیزتری تو دِجــونم بمیــرم دِیر دِت نمونم
همه جای تو قشنــگه دل عالم ســی تو تنگه
شعری بوم دِصفاتت هم دِ شهر هم دِ دهاتت
هر گوشه دِ تو یه رازه شهر خرمـاوَ ه چه نازه
دورش کوه مینش کُل دشتَ هماری داره گُلــدشتَ
قلعه ومنار وگـرداو سراویا که کُل پُــردِآو
طاق پیل وسنگ نوشته پارک کیاو چی بهشتــه
گلالیا که مینِ شهــرِت جنگلیــا که دورو وَرِت
جده که جنوب شمالِت دِهمه لا خـوش وِحالت
وروگردشهرکه قشنگت دِچهار فصل رنگ وِرنگت
ایچه هم کُل کوه ودشتَ آو وهواش بِه ز رَشـتَ
حصارش کوه شانشینَه ملک ایــل نجم الدینَه
شمالش اشتــریونه گلـــی دِباغ لرسونه
صفابخش ِ روح وجونه نزیک وشهر کریمخونه
دورود تو با صفـــاءَ یه گُل هنیــــت ازناء
بی نظیر دشت سیلاخور خاکــش مطابقه وا دُر
اسب آهنی قطارت حمـل ونقل آدم وبارت
آو گهر واشتـرکوه تاجیـه ها وِسَــــر تو
الیگودرزشهر نازارم مُلـک اولاد بختیــارم
بخش ززوهم ماهروهت مردمونکه کل چی خووت
یک ویکشو با صفــائن مومنـــن وبا خدائن
سفید دشت وا آو سزارت زمسونش چـی بهارت
یه گوشه دِ گرمسیره زن ومردش همه شیره
اهل کار دِکوه ودشتن جِوُ تا پیرکل دِ گَشتن
آبشارکه قشنگ بیشه آشنا غریــو وخویشه
بخش پاپی کوه ودره بهتر دِ شمال کشـوره
جنگلیا که بی نظیرش هر که رته ها وِ ویرش
آبشاریا که کُل قشنگش داو وجنگل رنگ وِرنگش
میا بووم دِپلدختر شهر معروف کُر ودختر
پلدختر، هویزه ثانی عــزیــز دل امانی
با صفا آو کشکونت وا مـــردم مهربونت
کوهیا که پُر دِجنگلت بزرگراه ها دِ حنگلنت
گُرییا که سه و چارت تفریگاهیا کـه نازارت
پیل زال تا ویسیونت افرینه تا معمولونت
تنگ دلیج تا سوارونت خرگوشو تا کیالونت
ملیم دول تا دادآبادت همه ملکیا که آبادت
شهر کوهدشت عزیزم دشت وسیع وتمیزم
کوه ودشت وچغابلت نوریه گراو دِ گَلِت
طرهان وبارگاه شاه محمد(ص) حامیان دین احمد(ص)
به بووم دِ رومشگونت میدان جنگ روم اشکونت
دِ سیمره تا زانوگه دِ ملک آباد خو که
دِ مردم ولایتمدار شیریای جنگی فداکار
به بوم دِشهر دوره سراویاش غم دل شوره
جنگل اسبی کوه و یافته چی مخمل کارخانه بافته
چاهیا که قشنگ هرووت مردمونکه کل چی خووت
سراوناوه کش چه سرده شیرینه شفای درده
یه مله تو شوونونه یه سراوِت هم رفخونه
یه پل دِ قدیم کشکونه ره گذر قدیم جهونه
مردمت دشمه شکارن غیر حق باک دِ کس نارن
یه شهرت دلفون سرناوه بخـــش کاکاون و خاوه
امام زاده مو بابابزرگه شفیع لُـــروکرد تا تُرکه
بوم و سِقش پیر دلفونه دوس عزیز بیــــرنونونه
سلسله شهـــر الشترت فیروزه که انگشتــــرت
ملک خوش آو وهوا ش هم لطیــف وبا صفاش
منبع شعـــر وشعوره مه بزونی بِچــَــه اوره
کوه وسر او ش عزیزن پاک و بکرو تمیـــزن
گرین وکوهیای گُلهو سراو کهمـون همه چی خو
دار ودرختیـای گردو ملک بســــوم دِ لو رو
به بوم دو گُل هنیت زاغه وچغـــــلونیت
ها بوم دِ بیرونشهرت خاک بالاتـــر دِ زرت
دشت که آباد وخووت پا قلا تا پل هـُــرووت
چرسونه تا کوه پینه بیرنون سنگــر نشین
یاد جنگکه بَرد بَلش رضا خو واشون شَلِش
عرصه وِ اُردیا تنگ بی بیرنون پیروز جنگ بی
جنگیاکه یکه ویکه بیرنون نــژادش لکه
جنگ واشاه ووالی کرد مین دل هردون حالی کرد
بیرنون کُل شیره مرد بین سالیای سال دِ نبرد بیــن
جنگ واتوپ وتفنــگ بی کار قاجار هنی لنگ بی
دِ کوه شاه نشین تا کوه کَوَر بیرنون کُلش گـــرتی دِ وُر
علی مردان خان شیخه وغُله جنگ پارتیــزانی گُله وگُله
دو شیر سوزلی عله وعودال لَش قــزاقیا بی نصیو دال
دلیر ونامدار دوسه زیعلی دِ کَوَر جنگ کرد وِ عشق علی
کیخا ابراهیم یل خوش منظر کُر شوردی رستم شیـــوه سر
دِ جنگ بردبل دِ کوه پینه حضــور داشته ومردمی دینه
نبردی سخت وجانانه کرده جنگ واقــزاق مردانه کرده
لَش قزاق که مَن پشته پشته هر بیرنونی چن دشو کشته
خدا شورحت شیریا بی نظیر یا دشــو هرگز نمیره دِ ویر
کریم نجم الدین افتخار داره دِ ایل بیرنون ولُـــر تباره
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر درباره شهر دورود
خــاک پاک اِ لرسونم جــای بی هُمتا جهونم
عزیزتری تو دِجــونم بمیــرم دِیر دِت نمونم
همه جای تو قشنــگه دل عالم ســی تو تنگه
شعری بوم دِصفاتت هم دِ شهر هم دِ دهاتت
هر گوشه دِ تو یه رازه شهر خرمـاوَ ه چه نازه
دورش کوه مینش کُل دشتَ هماری داره گُلــدشتَ
قلعه ومنار وگـرداو سراویا که کُل پُــردِآو
طاق پیل وسنگ نوشته پارک کیاو چی بهشتــه
گلالیا که مینِ شهــرِت جنگلیــا که دورو وَرِت
جده که جنوب شمالِت دِهمه لا خـوش وِحالت
وروگردشهرکه قشنگت دِچهار فصل رنگ وِرنگت
ایچه هم کُل کوه ودشتَ آو وهواش بِه ز رَشـتَ
حصارش کوه شانشینَه ملک ایــل نجم الدینَه
شمالش اشتــریونه گلـــی دِباغ لرسونه
صفابخش ِ روح وجونه نزیک وشهر کریمخونه
دورود تو با صفـــاءَ یه گُل هنیــــت ازناء
بی نظیر دشت سیلاخور خاکــش مطابقه وا دُر
اسب آهنی قطارت حمـل ونقل آدم وبارت
آو گهر واشتـرکوه تاجیـه ها وِسَــــر تو
الیگودرزشهر نازارم مُلـک اولاد بختیــارم
بخش ززوهم ماهروهت مردمونکه کل چی خووت
یک ویکشو با صفــائن مومنـــن وبا خدائن
سفید دشت وا آو سزارت زمسونش چـی بهارت
یه گوشه دِ گرمسیره زن ومردش همه شیره
اهل کار دِکوه ودشتن جِوُ تا پیرکل دِ گَشتن
آبشارکه قشنگ بیشه آشنا غریــو وخویشه
بخش پاپی کوه ودره بهتر دِ شمال کشـوره
جنگلیا که بی نظیرش هر که رته ها وِ ویرش
آبشاریا که کُل قشنگش داو وجنگل رنگ وِرنگش
میا بووم دِپلدختر شهر معروف کُر ودختر
پلدختر، هویزه ثانی عــزیــز دل امانی
با صفا آو کشکونت وا مـــردم مهربونت
کوهیا که پُر دِجنگلت بزرگراه ها دِ حنگلنت
گُرییا که سه و چارت تفریگاهیا کـه نازارت
پیل زال تا ویسیونت افرینه تا معمولونت
تنگ دلیج تا سوارونت خرگوشو تا کیالونت
ملیم دول تا دادآبادت همه ملکیا که آبادت
شهر کوهدشت عزیزم دشت وسیع وتمیزم
کوه ودشت وچغابلت نوریه گراو دِ گَلِت
طرهان وبارگاه شاه محمد(ص) حامیان دین احمد(ص)
به بووم دِ رومشگونت میدان جنگ روم اشکونت
دِ سیمره تا زانوگه دِ ملک آباد خو که
دِ مردم ولایتمدار شیریای جنگی فداکار
به بوم دِشهر دوره سراویاش غم دل شوره
جنگل اسبی کوه و یافته چی مخمل کارخانه بافته
چاهیا که قشنگ هرووت مردمونکه کل چی خووت
سراوناوه کش چه سرده شیرینه شفای درده
یه مله تو شوونونه یه سراوِت هم رفخونه
یه پل دِ قدیم کشکونه ره گذر قدیم جهونه
مردمت دشمه شکارن غیر حق باک دِ کس نارن
یه شهرت دلفون سرناوه بخـــش کاکاون و خاوه
امام زاده مو بابابزرگه شفیع لُـــروکرد تا تُرکه
بوم و سِقش پیر دلفونه دوس عزیز بیــــرنونونه
سلسله شهـــر الشترت فیروزه که انگشتــــرت
ملک خوش آو وهوا ش هم لطیــف وبا صفاش
منبع شعـــر وشعوره مه بزونی بِچــَــه اوره
کوه وسر او ش عزیزن پاک و بکرو تمیـــزن
گرین وکوهیای گُلهو سراو کهمـون همه چی خو
دار ودرختیـای گردو ملک بســــوم دِ لو رو
به بوم دو گُل هنیت زاغه وچغـــــلونیت
ها بوم دِ بیرونشهرت خاک بالاتـــر دِ زرت
دشت که آباد وخووت پا قلا تا پل هـُــرووت
چرسونه تا کوه پینه بیرنون سنگــر نشین
یاد جنگکه بَرد بَلش رضا خو واشون شَلِش
عرصه وِ اُردیا تنگ بی بیرنون پیروز جنگ بی
جنگیاکه یکه ویکه بیرنون نــژادش لکه
جنگ واشاه ووالی کرد مین دل هردون حالی کرد
بیرنون کُل شیره مرد بین سالیای سال دِ نبرد بیــن
جنگ واتوپ وتفنــگ بی کار قاجار هنی لنگ بی
دِ کوه شاه نشین تا کوه کَوَر بیرنون کُلش گـــرتی دِ وُر
علی مردان خان شیخه وغُله جنگ پارتیــزانی گُله وگُله
دو شیر سوزلی عله وعودال لَش قــزاقیا بی نصیو دال
دلیر ونامدار دوسه زیعلی دِ کَوَر جنگ کرد وِ عشق علی
کیخا ابراهیم یل خوش منظر کُر شوردی رستم شیـــوه سر
دِ جنگ بردبل دِ کوه پینه حضــور داشته ومردمی دینه
نبردی سخت وجانانه کرده جنگ واقــزاق مردانه کرده
لَش قزاق که مَن پشته پشته هر بیرنونی چن دشو کشته
خدا شورحت شیریا بی نظیر یا دشــو هرگز نمیره دِ ویر
کریم نجم الدین افتخار داره دِ ایل بیرنون ولُـــر تباره
جستحو کنید در سایت : شعر در مورد ماکو ، شعر ترکی و فارسی در مورد شهر ماکو استان آذربایجان غربی
شعر در مورد دورود
شاید لُرم …لکم ….به خدا بختیاری ام /////////من اهل سرزمین … لُر ….بی قراری ام
شاید کبیر کوه گواهی دهد که من /////////کاسیت زاده ی … همیشه بُرد باری ام
در موزه ها نشان مرا از همه بگیر /////////شاید ندیده اید …به مَــفرغ نگاری ام!
خط های روی شال و قوایم نرفته اند /////////بشمارشان که باز …نگویی فراری ام
یاغی نبوده اند …پدر جد چشمه هام /////////صاف و زلال مثل همین آب جاری ام!
ما گیوه داشتیم،… چرا پا پتی شدیم /////////حاستم ده ئی گلال زمو به گواری ام
اسب زمانه سخت مرا بر زمین زده! /////////فرصت نداده اند به اصل سواری ام!
تاریخ را ورق زده بودی ولی چرا؟///////// هرگز ندیده ای… که من از چه تباری ام؟
از سرزمین شوشم و ایلام باستان! /////////من پشتکوه زاده فرهنگ داری ام!!
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر در مورد شهر دورود
این سفره بی رونق اگر پر شدنی نیست///////// با لقمه ی منت زده دم خور شدنی نیست
نان آور این خانه دو دستش پر پینه است///////// این نان به دست آمده آجر شدنی نیست
هر رهگذری بر سر این سفره نشسته است /////////رد کردن مهمانی یک لُر شدنی نیست
در کوره ده ما همگی اهل مرامند /////////همزیستی نان خور و نان بر شدنی نیست
درخلوت ودر جلوتش او اهل حلال است///////// بر قامت لُر رخت تظاهر شدنی نیست
با خون دل آورد سر سفره ی خود نان///////// این نان به خون خفته که آجر شدنی نیست!
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر در مورد شهرستان دورود
لرستان باور ایران زمین است
که خاکش لاله خیز وُ دلنشین است
لرستان یک نگین در باغ هستی ست
که یار مردمش دادار هستی ست
لرستان چشمه سار وُ کوه دارد
پرستو وُ غزال انبوه دارد
لرستان مامن صدقُ صداقت
که دارد مردمانی با لیاقت
لرستان هاله ای از نور دارد
هزاران لالهء پر شور دارد
به فردایش که سرسبز وُ بهار است
نگاه دل دمی بر شاخصار است
لرستان رنگ و روی نار دارد
سپید کوهی بلند، قهار دارد
لرستان چون گهر آوازه دارد
نگاه قدمتش صد سازه دارد
لرستان جای شاهان زمان است
نشانی از لرستان در جهان است
فروختن مُشتی از خاک اصالت
بشُد مَفرَخ نصیب اهل غربت
لرستان رازها در سینه دارد
عشایر مردمی بی کینه دارد
لرستان خاطرش فریاد دارد
جهان مانند او کی یاد دارد
جستحو کنید در سایت : شعر در مورد میانه ، شعر فارسی و ترکی در مورد شهرستان میانه
شعر درباره دورود لرستان
دختران شوخ وشنگ ایل
وقتی آخرین گره دارهای بلند قالی را کشیدند
والیان اساطیر پشتکوه
کیک شانصدمین سال ! تولد هویت قوم را
طی برنامه پرمخاطبی !
از سیمای « لر »
به تکه های ۹۰ قسمتی فراموشی سپردند.
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر درباره دورود
همه گویند که دنیا اصفهان است
و یا شاید که نصفی از جهان است
خدا داند حسادت نیست حرفم
گزندی از شکایت نیست حرفم
کلامم ساده و صاف وصمیمیست
که نصفش هم لرستان قدیمیست
اگر آن نصفه می نازد به رودش
شده زاینده رود اوج سرودش
بیا و پس ببین خوب اشتران کوه
شکوه بی نظیر آب آن کوه
همیشه روی زیبایش سپید است
بسان پیر مردی پر امید است
و سنگر گاه امن شیر مردان
شتر کوه مهد شیران و دلیران
عشایر دارد این استان بی باک
همانند فلک در اوج افلاک
گَهَر این گوهر تنهای ِبیتا
کجا دارد چنین یکتا و زیبا
همیشه غرق یاس و یاسمین است
فرازش پرچم ایران زمین است
عجب دارد صدای آبشارش
طربناک این نوای جویبارش
چهل چشمه، چهل آب گوارا
جهانی را کند سبزو دلارا
شمال و جنگل سبزِِ گلستان
ندارد مثل بیشه در لرستان
هوای خوب و صاف تکدرختش
صفای آب برف دره تختش
همه شهر و دیارش خرم و شاد
دل انگیز و مصفا خرم آباد
بروجردش نگینی برلرستان
وازنا و درودش چون گلستان
دونیزه کوه رزم آران دربند
تو گویی میزند همواره لبخند
زبان مثنوی هم مانده در گل
ز توصیف لرستان قوی دل
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شعر درباره شهر دورود
مُونِه گون بختیاری بَخت ، یارُم
زِ ایچُو تا به کُورش ریشِه دارُم
دژِ قلبُم قَوی چی دژِ مُنگشت
فِراخ سینه چَن شیمبار تا دَشت
چُونو خینُم زلالِه ، مثل کارُون
موخُو پاک ویَه رَنگم جُور بارُون
مو واکورِش دوتامُون زِ یَه ایلیم
دوتامُون شاخ وبَلگ یَه چَویلیم
دوتامُون خُورزماریم زِ یَه خینیم
دوتامُون بَچَل ایران زِمینیم
خُوم وکُورش ز نَسل یَه پیائیم
دوتائیمون ز ایل آریائییم
خُوم وکورش ز یَه کُر و بووئییم
ایما یا تاته زائیم یا گووئییم
ز داریوش بِگوم سیت زِ یه نَسلیم
دوتامون آریائی اصل اصلیم
مو واسورِنا نِهال یَه دِرختیم
دوتامون جِنس پولادیم ، سَختیم
مو واپرویز خُسرو ز یَه طافیم
دوتامون جور گندم مِن یه بافیم
مُو وا کاوِه دوتامُون زِ یَه خاکیم
هَنیم هَم دِشمِن جُون ضَحاکیم
فِریدُونیم وبائیمون قَوینِه
سر وجُونمُون فدای سر زِمینه
مُو چی زَرتُشت وا شَو ایکُن�م جَنگ
اگِزنُوم جُور بَرقِ بَردِ هوشنگ
سیاوَش گُونه خینُم ایزَنه جُوش
نَبیدِه داغِ سُهراوُم فِرامُوش
مُو بیزارُم زِ هَرچی شیلِه پیلَه
اِجنگُوم وا ریا و مَکر وحیله
بَرُم تاجِ ز ماوین دوتا شیر
اِگِروم گُوش شیرِ مینِه نَخچیر
جستحو کنید در سایت : شعر در مورد داراب ، شعر فردوسی در مورد شهرستان داراب استان فارس
شعر درباره ی دورود
منم لٌر بچه ای از ایل شوهان////// منم لٌرزاده ای از نسل شیران
اگر روزی رسد بر لٌر گزندی////// برای قوم لٌر من می دهم جان
دلم دارد گواهی از اصالت //////فقط لٌرزاده ام ،نه این و نه آن
